Twardości węglików stosowanych w płytkach skrawających w sensie konkretnych wartości HV podaje się w katalogu bardzo rzadko. Wynika to z faktu stosowania różnych powłok, które wpływają w istotny sposób na zachowanie się danej płytki.
U niemal każdego producenta są takie sytuacje, że mamy ten sam rdzeń (substrat), z którego wykonuje się jakiś kształt płytki, po czym stosuje się dwie różne powłoki i jedna płytka będzie bardziej ciągliwa od drugiej. To wynika z właściwości powłoki. Dlatego nie podaje się twardości węglika czy powłoki, podaje się coś co nazywamy zakresem zastosowania danego gatunku węglika.
W normie wygląda to tak:
Spójrzmy na obszar zakreślony powyżej. Litery P.M.K oznaczają odpowiednio stal, stal nierdzewną i żeliwo, ale dzisiaj interesują nas liczby obok tych liter.
Jak widać, w tabeli dotyczącej stali są wartości od P01 do P50. Są to tzw. zakresy zastosowania gatunku węglika. Dla nas jako użytkownika nie jest istotne jakie wartości się za tym kryją i skąd się wzięły. Ważne jest żeby pamiętać, że:
P01 – gatunek węglika najtwardszy, najbardziej odporny na wysokie temperatury, lecz dość kruchy
P50 – gatunek węglika najbardziej odporny na uderzenia, ale źle znosi wysokie temperatury
To są dwie skrajności, większość stosowanych gatunków znajduje się pomiędzy tymi wartościami, czyli gdzieś w przedziale okolicach P10-P35. Zawsze też na pudełku z płytkami podany jest ten zakres zastosowania.
To samo dotyczy kwalifikacji zastosowania w stalach nierdzewnych (M) i w żeliwie (K).
Większość gatunków węglika ma więcej niż jedno zastosowanie, np. płytka może służyć do frezowania lub toczenia stali oraz stali nierdzewnych. Wtedy na pudełku podane będą dwa zastosowania, np. P20-P35 M20-M35. Jeżeli płytka jest przeznaczona do stali i żeliwa, będzie podane np. P01-P10 K10-K25.
Każdy producenta ma w swoim katalogu wykaz gatunków węglika ułożonych odpowiednio od najtwardszego do najbardziej ciągliwego.
Te liczby zaznaczone poniżej, to właśnie zakresy zastosowania, które są proporcjonalne do twardości węglika
Jak widać na wykresie powyżej, gatunek YG3020 jest bardziej ciągliwy od YG3115, ale twardszy od YG3030.
Tak więc wykres ten pokazuje nie tylko do czego dany gatunek służy, ale też jaka jest jego twardość względem pozostałych gatunków.
To jest bardzo wygodne w momencie doboru gatunku węglika po pierwszych testach u klienta. Jeżeli płytka nam się zbyt wcześnie uciera, a mamy pewność że wynika to z doboru węglika, widzimy na tym wykresie po który węglik sięgnąć.
Widać też, że najbardziej neutralnym gatunkiem tokarskim do stali jest gatunek YG3020, ponieważ leży „najbardziej po środku” wykresu. Dlatego jeżeli nie jesteśmy pewni jaki gatunek węglika dobrać bo mamy zbyt mało informacji od klienta, warto na pierwszy ogień zastosować gatunek YG3020, a potem reagować odpowiednio w zależności od sposobu jego zużywania się.
W razie dodatkowych pytań zapraszamy do kontaktu
Opracowanie artykułu:
Lech Wyród
Product manager – narzędzia płytkowe